Donderdag 15 februari

1 nacht is genoeg op deze CP. Het ziet er allemaal keurig verzorgd uit, maar de kassen om ons heen benauwen ons een beetje. Maar de omgeving schijnt erg mooi te zijn, dus dat gaan we dan maar eens onderzoeken. We rijden richting San Jose. Dat is een prachtig wit dorpje aan de zee. We zijn al zowat aan de rand van de Siera Nevada en op een uitloper ervan is dit dorp gesticht. Niets is vlak hier en de straatjes zijn heel kronkelig en soms heel steil. Maar de uitzichten zijn geweldig en het dorp/stadje doet heel vriendelijk aan. 

Toch is dit niet onze bestemming voor vandaag, want dat is Cabo de Gato. Op onze navigatie lijkt er een onverhard weggetje te lopen van San Gose naar Cabo de Gato, maar onze "Jannie" wil ons niet via die weg sturen, ook niet als ik onverharde wegen toesta. Dus we kiezien het gravelweggetje en hobbelen met 20 km/uur richting het zuiden. Na 4 km komen we op een uitzichtpunt en maken koffie. Geen enkele auto gaat verder dan hier, dat geeft te denken. Toch wagen we het er op. Na 2 km komen we echter voor een hek te staan met een flink hangslot er op. Dan maar parkeren en de wandelschoenen aan. Het lijkt een flinke klim die voor ons ligt, maar dat valt mee. De steenslag weg is redelijk goed en gaat geleidelijk omhoog. We maken de ene foto na de andere, want naarmate we hoger komen, wordt het uitzicht mooier, adembenemend soms. In de verte zien we een oude ronde toren met een vierkant gebouw ernaast en daarop flink wat zendmasten. Al wandelend besluiten we dat dit onze bestemming van deze wandeling gaat worden.

De temperatuur is perfect en we lopen zonder jas naar boven, onderweg steeds stoppend om van het uitzicht te kunnen genieten. Als we bijna boven zijn zien we tot onze verbazing dat je vanaf de andere kant wel met de auto omhoog kunt en we zien ook in de verte het plaatsje Cabo de Gato liggen.

We raken aan de praat met een Francaise die beroepsmatig aan het filmen is. Ze heeft haar drukke IT baan opgegeven en is gaan filmen en hoopt zo in haar onderhoud te kunnen voorzien. Zij vertelt ons dat National Geografic dit uitzicht in de top 25 "best views in the world" heeft staan. Volgens ons zijn die nog niet in Noorwegen geweest, want daar heb je volgens mij alleen al 100 "best views" haha !!

We lopen de laatste 100 meter naar de toren die we al zo lang in het visier hebben. Na wat rond gelopen te hebben zien we een simpel bordje "atelier".

We lopen richting het gebouw met de antennes, maar een monteur die daar toevallig aan het werk is zegt dat dit niet toegestaan is om hier te wandelen. Dan zien we de kunstenares boven ons en ze nodigt ons uit om boven te komen. Het pad naar de toren is niet helemaal duidelijk, maar ze komt ons tegemoet en verteld in redelijk goed Engels dat ze met haar vriend in de toren woont en hier ook haar kunst op hout maakt.

Op Multiplexplaat ziet ze allerlei figuren in het hout, die ze dan gaat inkleuren. Het ziet er heel bijzonder, verfijnd en erg tijdrovend uit. We vinden het erg knap en zeker niet lelijk, maar om het aan te schaffen is net een brug te ver. Ze dringt ook totaal niet aan. We vermoeden dat ze het gewoon leuk vond om een praatje te maken. Ze heeft vroeger 2 hollandse vriendinnen gehad die met haar ouders naar deze omgeving waren verhuisd. Die ouders zijn hier ca. 40 jaar geleden bloemen gaan telen in kassen. 

De warmte van de zon is hier natuurlijk een belangrijke bespaarder van gas en zo kun je waarschijnlijk concurrerend zijn ten opzichte van de de Gas gestookte kassen in het Westland. Waarschijnlijk is dat nog steeds zo, alhoewel er nu hier voornamelijk tomaten en paprika worden gekweekt, naar het schijnt. Transport is maar een fraktie van de prijs en daarom zie je tegenwoordig zoveel Spaanse groentes in onze supermarkte liggen. Dat verklaart ook de grote stroom van Spaanse koelwagens die we onderweg tegenkomen.

Zo leer je nog eens wat op zo'n reisje Spanje !! Even na 2en zijn we terug bij de camper en wordt het tijd voor de lunch. Het is dik 3 uur als we vertrekken. Eerst weer de onverharde weg terug hobbelen naar San Jose en dan is het nog 21 km naar Cabo de Gato. Omdat ik het vinkje van de overharde wegen had weggehaald komen we weer voor een keienweggetje te staan. Even aanpassen en terug via de verharde weg. Rond 16 uur komen we aan op de gratis CP. Het is er al aardig vol, maar na even een rondje gereden te hebben, vinden we toch een aardig plaatsje met vrij zicht over een cactus veld met daarachter de zee. Deze is nog duidelijk te horen en te zien op ca. 500 meter afstand. 

Stoeltjes naar buiten en nog even genieten van het laatste zonnetje. Jammer dat de wind van zee ons al na een uur naar binnen drijft. Vandaag reden we 47 km, waarvan ca. 12 over onverharde pad. De temperatuur was een heerlijke 20 graden rond de middag met een zacht briesje. Later frisser.

Vrijdag 16 februari

We maken er weer een luie dag van. Hoewel: schaatsen vandaag, 5 km dames en wat een verrassing voor Nederland: Esmee Visser wint goud en hoe ? Laat in de middag gaan we met onze Hollandse buren richting het strandrestaurant. Het is een simpel tentje, maar het ziet er gezellig uit.

We hebben best trek, want na het ontbijt hebben we niets meer gegeten en het is inmiddels 16 uur als we aan tafel gaan. 

De vriendelijke eigenaar spreekt alleen Spaans en laat ons alle vis in de vitrine zien. De grootste vis is vandaag gevangen en dus vers. Het ziet er goed uit en is groot genoeg voor ons vieren. Als voorgerecht nemen we diverse soorten schaaldieren en een heerlijke witte wijn om de vis in te laten zwemmen. We krijgen ook nog een schaaltje met inktvis in een heerlijke saus. Het eten smaakt ons prima en de vis is op houtskool gegaard. We nemen nog een 2e fles wijn en als toetje nemen we koffie en nog een keer koffie met een cognac. Tot zo ver alles perfect. We zien de zon in de zee zakken en genieten van dit moment.

Maar er komt een moment van afrekenen en dat is schrikken. Deze eenvoudige tent rekent ons prijzen van een luxe restaurant. We rekenen 174 euro af, waar de vis van het hoofdgerecht alleen al voor 80 euro is berekend. We spreken de eigenaar er op aan, maar die verdedigt zich door te wijzen op de verse en unieke vis. We laten het maar zo, maar een volgende keer zullen we toch eerst naar de prijs vragen. Zo zie je maar dat ruim 250 jaar ervaring geen garantie voor een goede prijs is. Nogmaals, het eten was erg lekker, maar geeft zo toch een bijsmaakje.

Het weer was top met 20 graden en veel zon. De wind steekt s'middags vaak op en dan kan het nog wel wat frisjes zijn, maar met een vesje kun je nog lekker buiten zitten.

Zaterdag 17 februari

We blijven wel op deze CP, maar verhuizen naar een vrijgekomen plaats aan zee. Rond 12 uur lopen we nog even naar de markt en kopen wat olijven, ingelegde augurkjes, cashewnoten en tomaten. De markt zit net om de hoek, dusdat is handig. In de middag lopen we over het zand/grind strand naar een klein dorpje ca. 4 km naar het Noorden. We zagen dat donderdag liggen toen we onze wandeling naar de toren maakten. We drinken wat in het plaatselijke restaurant en lopen via een steenslagweg terug naar onze CP. Ook hier komen we weer langs zoutmeren met vele Flmingo's. Deze keer zien we ze redelijk dichtbij en er is zelfs een groep die elkaar het hof maken. Erg leuk om te zien hoe ze met hun koppen heen en weer zwaaien en elkaar achterna lopen. We hadden dat wel eens op de TV gezien, maar dit is natuurlijk het echte werk.

Vanavond eten we kip met wortelen en aardappelen, door de camperchef gemaakt. Het eten wordt geprezen, dus dat doet een mens goed. Op de achtergrond rolt de zee op het strand en dat klinkt heerlijk rustgevend. Ook weer 20 graden, maar net na de lunch komt er een dik uur bewolking en dan is het gelijk wat frisser. Tijdens onze strandwandeling is het weer lekker en zweten we zo waar, want het zand en grind is best zwaar om te lopen.

Weer een mooie dag, maar morgen gaan we weer verder. 3 nachten is genoeg hier vinden wij.