Maandag 2 april 2018

Na 5 nachten in het rustige bergdorpje Alferce starten wij op 2e Paasdag weer de motor en zetten koers richting kust van de Algarve. We pakken niet de N124 naar Portimao, maar nemen de N261 richting Aljezur, die we dan weer halverwege verlaten richting zuiden en zo in Lagos uitkomen. We hadden plannen om de hoogste berg van Zuid Portugal (de Monchique 902 meter) te beklimmen, maar de regen en dikke bewolking dwongen ons om dit te bewaren voor een volgende keer. Bij mooi weer schijnt het uitzicht bijzonder mooi te zijn, maar de slingerende weggetjes die we nu rijden zijn ook van grote schoonheid en naarmate we verder afdalen wordt de regen minder en er piept zelfs af en toe een zonnetje door de wolken.

In Lagos zien we een hele grote gratis CP, maar de sfeer staat ons niet aan en na een kleine inspectie, besluiten we om verder westwaarts richting Sagres te rijden. Hier vinden we in het kleine plaatsje Fiquiera een leuke CP.

Na het inchecken bij de vriendelijke beheerder, trekken we al snel de wandelschoenen aan. De wandeling naar het strand is erg mooi en via een karrespoor, die overgaat in een slingerpaadje lopen we langs de kleine rivier en genieten van de vele bloemen die bloeien. We komen uit op een mooi strandje en genieten een poosje van de zee en de rotsen die heel mooi in diverse rood en oranje tinten proberen elkaar te trotseren. Uiteindelijk wint altijd de zee, maar de zwaar aangetaste rotsen zien er schitterend uit in de late middag zon.

We klimmen omhoog naar de ruine en bewonderen het mooie uitzicht vanaf ca. 40 meter hoogte. De restanten van wat ooit een klein fort was zijn nog slechts een paar muurtjes. We kiezen met behulp van de hand GPS een leuke route terug. Op het moment dat het karrespoor de minste uitdaging biedt, hoor ik achter me een kreet. Als ik verschrikt omkijk, zie ik daar vrouwlief languit op haar buik liggen. Haar gezicht staat niet vrolijk en als de eerste pijn is weggetrokken help ik haar overeind. Schaafwondjes aan handen en knie vallen mee, maar het vermoeden van gekneusde ribben blijkt later te kloppen. Een uitstekende steen gaf niet mee en haar voet bleef dermate lang haken waardoor een stofplof het gevolg werd. 

Rustig lopen we verder en gelukkig komen we al na 20 minuten op de verharde weg. Het is nu nog slechts 1 km naar ons dorpje, waar we in een klein cafe eerst nog wat drinken. Helaas is het restaurantje voor vanavond volgeboekt, want het zag er heel knus uit binnen, Dan maar wat simpels in de camper maken. Vanmorgen kocht ik voor vertrek bij de rijdende bakkersvrouw wat broodjes en 6 eieren, daar kunnen we wel een mooie omelet van maken. Terug bij ons huisje op wielen maken we eerst de wondjes van de pechvogel schoon en vervolgens bereiden we een heerlijk kopje thee voor haar. Helaas blijft ze rare grimassen naar me trekken !!

Mijn vrouw kruipt vroeg in haar mandje, waardoor ik alleen naar het Programma "the Good Doctor" kijk. Eigelijk niet echt mijn soort programma, want al die open wonden zijn niet zo aan mij besteed, maar we volgen het al vanaf het begin, dus dan moet het maar.

Dinsdag 3 april

De nachtrust heeft haar goed gedaan, maar draaien in bed met gekneusde ribben is een pijnlijke zaak, weet ook ik, uit ervaring. We doen het dus weer rustig aan, maar rond de klok van 12 gaan we toch op stap. Het leuke restaurantje in ons dorpje is op dinsdag helaas dicht, dus lopen we naar het volgende dorpje met de naam Salema. Het licht heel fraai op een heuvel en loopt af naar zee. Tussen het dorp en de zee ligt een heel fraai strand met mooi fijn zand. Geen wonder dat rond het oorspronkelijke vissersdorpje een groot aantal resorts zijn gebouwd. Toch doet alles heel natuurlijk aan. Geen hoogbouw, maar allemaal leuke verschillende gebouwtjes en aaneen geschakelde huisjes. We zien vooral veel Engelse kentekens en behalve dan de Portugeesche auto's hebben we nauwelijks andere nationaliteiten gezien. We zijn op weg naar een restaurantje waar de vismaaltijden hoog worden aangeschreven en dat kunnen we inmiddels beamen.

De eigenaar laat ons diverse soorten vis zien en we kiezen iets uit wat ons wel wat lijkt. We kunnen kiezen binnen of buiten zitten, maar omdat het er binnen zo gezellig uitziet, toch maar niet op het terras. Wat olijfjes vooraf en na een klein half uur komen 2 prachtige schotels met onze vis op tafel. Er omheen liggen gekookte aardappelen, wortelen, kool en kikkererwten met wat gesnipperde uitjes. Alles smaakt ons prima en zelfs een glas witte huiswijn doet niets aan de eetvreugde af. De groenten heerlijk vers en niet te gaar, de vis subliem. Als toetje nemen we nog een creme caramel en een koffie na. We rekenen incl. een literfles water 54,40 euro af. Met een voldaan gevoel verlaten we het vriendelijke tentje met de mooie naam "Lourenco" met een staartje onder aan de C.

We lopen naar het strandje en zien ondanks de nog frisse wind toch veel mensen in badkleding op het strand liggen en uit de wind zal het natuurlijk prima te doen zijn. Maar die wind is wel aan wezig hoor. Er is geen haventje, maar er liggen wel een tiental kleine vissersbootjes hoog op het strand. We hebben een flinke traktor onder een afdak zien staan en ook zijn sporen op het strand gezien, dus deze zal de bootjes wel uit zee trekken. Dat hebben we ooit al eerder gezien. Na een half uur draaien we om en lopen via de nieuwere woonwijken terug. Bij een makelaar zien we dat de huizenprijzen hier zeker niet onder doen voor die in de populaire Nederlandse kustplaatsen. In een gematigd tempo lopen we weer terug naar ons eigen dorpje, want lief moet het gedwongen wat kalmaan doen.

Woensdag 4 april

Vandaag gaan we mijn familie zien, maar eerst hebben we nog wat zaken te regelen. Allereerst boodschappen doen. In het plaatsje Vila do Bispo doen we dat bij een Lidl. Het is een nieuwe grote en goed gevulde winkel en het leuke is dat ze 8 officiele camperplaatsen hebben waar je dus ook gratis kunt overnachten. Niet dat we dat doen, maar het idee is natuurlijk leuk. Nadat koelkast en kelder weer goed gevuld zijn vervolgen we onze reis naar Sagres. Hier lopen we een goed uur rond en bewonderen het mooie, grote en mooi gerestaureerde fort. Het bezoek aan de binnenkant van het ford laten we aan ons voorbij gaan, maar we genieten vooral van de ruige zee aan beide kanten van het indrukwekkende verdedigingswerk. Grote rollers komen op de het strand en de kust aangebeukt. In de luwte van de zuidkant zien we veel surfers in het water die proberen op de golven te blijven staan. Aan de Noord-Westkant is het te ruig en te gevaarlijk denken we, want daar zien we niemand in het water.

Wel zien we een aantal km verder de vuurtoren van Cabo de Sao Vicente. Dit is onze volgende bestemming van vandaag. Dit punt geldt als het meest Westelijk stukje land van het vaste land van Europa. Het weer is iets heiig, maar verder mooi en tot onze verbazing is het nog redelijk rustig op deze toeristische trekpleister. We lopen er een uurtje rond en maken wat foto's van de schitterende en ruige omgeving. Natuurlijk eet ik ook nog een worst in "de laatste braadworst tent voor America". Waarschijnlijk zal het over 10 jaar hier een stuk drukker zijn en zal de stroom toeristen net als bij Mont Saint Michel anders geregeld moeten worden.

Dan wordt het tijd om richting Odeceixe te gaan, waar we met mijn zus, zwager en tante hebben afgesproken. Zij hebben daar een huisje gehuurd voor 6 dagen en we hebben rond 16 uur afgesproken om ze daar te treffen.

Via een mooie grotendeels smalle slingerweg met een redelijk slecht wegdek komen we in een uur tijd op de afgesproken plaats. De rit was wel heel erg mooi, qua landschap en gelukkig is er niet veel verkeer, waardoor we het lekker rustig aan kunnen doen en zo ook nog kunnen genieten van de omgeving tijdens het rijden.

Als we aankomen in het leuke plaatsje zit mijn famlie buiten op een bankje te wachten op de man die de sleutel komt brengen van het appartement. Het weerzien is natuurlijk erg leuk en we spreken om 18:30 af om gezamenlijk te gaan eten in een van de restaurantjes in het dorpje. Wij rijden naar de 3 km verder gelegen camping waar we een week zullen verblijven. Het blijkt een mooie en nog erg rustige camping, waar we zeer vriendelijk worden ontvangen. De grote zeedennen op het terrein geven veel schaduw in de zomer, maar nemen natuurlijk wel het satelliet signaal weg van Astra 3. Geen groot probleem, want we zullen de meeste tijd met de familie doorbrengen.

Donderdag kondigt zich aan als een mooie dag. We lopen de 3 km naar het gehuurde appartement en ontbijten daar gezamelijk. Corrie en Peter hebben zoals gewoonlijk een rijk gevulde ontbijttafel klaar gezet en onder het genot van al dat lekkers praten we lekker bij. Omdat het heerlijk zonnig is wandelen we gezamelijk naar de zee, wat ca. 4 km is. Het is een mooie wandeling langs een rustige weg die iets hoger ligt dan de vallei en dat geeft een mooi uitzicht op de rivier, koeien en cirkelende ooievaars. De zee wordt steeds beter hoorbaar naarmate we dichterbij komen en als we deze ook daadwerkelijk zien vallen we bijna om van de schoonheid die we te zien krijgen. Beneden ons zien we een schitterend strand waar mooie grote golven uit de oceaan op stuk rollen met veel geraas. 

Na een kwartiertje genoten te hebben van het uitzicht besluiten Corrie en ik een stuk van de gemarkeerde kustroute te gaan lopen. We lopen een uur lang door voornamelijk zandpaden en staan redelijk veel stil om te genieten van de prachtige zee en rotsen. Wat een ruigheid. Het vogelleven is druk in de weer met de voorjaarsrituelen en het is een drukte van belang van allerlei vogels, waarvan een deel, die ik nog niet eerder gezien heb. Ook zien we ooievaars op wat hoge rotspunten zitten. De wind en zee deert ze schijnbaar niet. Het moeten hele goede nestbouwers zijn, zo hoog op palen en rotsen vangen die natuurlijk veel wind. 

Na ca. een uur draaien we om en lopen het goed gemarkeerde groen/blauw gemarkeerde pad terug. De 3 achtergebleven leden van ons groepje zitten heerlijk op een bankje in de zon op ons te wachten. We kopen een tostado ham/kaas en tomaat met een kop koffie voor een hollands prijsje, maar het smaakt prima. Rond 5 uur zijn we weer terug en knappen ons wat op. Vanavond gaan we met z'n allen uit eten in een van de vele eettentjes hier in het dorpje. Dat wordt uiteindelijk een klein tentje dat er zeer gezellig uitziet. Peter ziet het eerst niet zo zitten want hij is hier een paar jaar geleden wel eens ziek geworden na het eten van kip. Deze keer nemen we allemaal vis en iedereen overleeft het. Sterker nog het smaakte prima.

Vrijdag maken we met de huurauto (een grote Fiat 500), waar we met 5 inpassen, een uitstapje. Eerst naar een huisje van vrienden, waar Corrie en Peter al diverse keren verbleven. Helaas is er nu niemand thuis. Ik loop de 7 mooie km terug, terwijk de rest met de auto gaat. Later gaan we naar het Noorden en komen na wat stops uit in een visrestaurant waar het erg druk is. We moeten lang wachten op het voorgerecht wat bestaat uit vers uit de tank gevangen kreeft. Alleen mijn lief neemt soep, maar de anderen smullen en kluiven van de halve kreeft ieder. Met tang en klein vorkje worden de eetbare delen uit de schalen en poten verwijderd. Het hoofdgerecht is voor ons allen tong. Nu ervaren we ook de een nadeel van verse vis, er zit namelijk te veel kuit in en dat smaakt niet lekker, maar je betaalt het wel, want de vis wordt per kilo afgerekend. Achteraf vinden we op internet dat je tussen maart en juni/juli geen verse vis moet vangen en eten, want de kuit dient natuurlijk ook om nieuwe visjes te maken. Waarom het hier toch gevangen en geserveerd wordt is ons niet duidelijk.

Zaterdag is een rustdag voor ons. Ik breng wel de huurauto terug naar het appartement zodat zus, zwager en tante naar vrienden in de Algarve kunnen rijden. Ik loop via de wandelroute E9 terug naar de camping, zodat ik alleen de laatste 200 meter langs de asfalt weg hoef te lopen. Dat is wel een langere route, maar veel mooier en vooral rustiger. Mijn lief heeft al een paar dagen behoorlijk last van haar ribbetjes en doet het daarom kalm aan en gelijk heeft ze natuurlijk.

Zondag is onze tante jarig en we maken er een extra feestelijk ontbijt van want ze bereikt de respectabele leeftijd van 80 jaar vandaag. Peter maakt zijn beroemde roereieren en we smullen er weer heerlijk van. Naast zijn grote talent voor koken heeft hij ook een talent voor dichten en hij verrast Tante Jopie met een mooi gedicht in het Duits. We hebben ook nog wat kleine cadeautjes gekocht en ze is er duidelijk mee in haar nopjes. Rond de middag stappen we weer in de auto en rijden naar de Monchique, de berg die we afgelopen maandag moesten laten liggen van wege het slechte weer. Ook nu is het niet geweldig, maar hoewel het erg koud is, blijft het tot de avond droog. 

Eerst bezoeken we nog het dorp, waar vele kleine winkeltjes de toerist proberen te verleiden om souveniers te kopen en dat lukt. Peter en ik schaffen ons allebei een pet van kurk aan in een ....... jawel: kurkwinkel. Vrouwlief vindt een klein tasje om sleutels in op te bergen. Kurk kennen we van de wijnflessen en vroeger van de wandversiering, maar hier maken ze van alles en nog wat van kurk. Schoenen, sandalen, tassen, hoeden, petten en nog veel meer. vervolgens een kop koffie in een lokaal cafe en dan verder omhoog de berg op. De top is 903 meter volgens een bord. We lopen een snel rondje, want het is waterkoud. We maken ook nog een paar foto's, waarop in de verte nog net de zee te zien is, maar het zicht is helaas niet geweldig. Jammer, maar het is niet anders. We moeten maar terugkomen.

Op de terugweg worden we verrast door een heuse storm met veel regen en harde windvlagen. Het duurt gelukkig maar 10 minuten, maar als je bedenkt dat vandaag in NL een hitterecord is gebroken met 23,8 graden in de Bilt, dan krap je je toch wel even achter de oren hoor. 10 km voor voor Odeceixe nemen we nog een kop koffie met wat hartigs bij een streek beroemde bakker. 

Als we om 7 uur naar het restaurant lopen is het nog steeds erg fris en daar zijn wij en het restaurant duidelijk niet op berekend, want veel mensen zitten de hele maaltijd met een jas aan, waaronder de schrijver dezens. We nemen vissoep vooraf en 4 van ons nemen verschillende visschotels. Mijn lief neemt groentesoep en koteletjes. Het eten is goed en de sfeer ook, maar het had wat warmer mogen zijn. De oudere obers deden erg hun best en er werd zelfs gezongen voor tante Jopie terwijl er een stuk taart met 2 kaarsjes werd neergezet. Al met al was het best een leuke avond, maar mensen wat was het koud vandaag. De temperatuur gaf 12 graden aan, maar de noordenwind maakte dat het een stuk kouder aanvoelde.