Woensdag 28 maart

Miranda, de vrouw van Menno is gisteren aan gekomen op vliegveld Faro. Zij werkt nog in NL en gaat volgende week weer terug om dan in juni voorgoed naar Portugal te komen. Menno en Miranda, wij wensen jullie een heel gelukkig bestaan op jullie nieuwe camping in Serro da Bica. Wij hopen nog jaren bij jullie terug te komen. Verander niet te veel, want het is perfect zoals het nu is volgens ons.

Wij maken de tanks leeg en vullen de watertank tot de nok en vertrekken net voor de middag. Wel nog even hartelijk afscheid genomen van onze buren Henk en Marjan, Mieke en Staf. Heerlijke buren, ook jullie bedankt voor al je goede tips van de omgeving. Dan naar Ourique om de voorraden aan te vullen bij de Supermarkt. Vervolgens rijden we westwaarts richting Garvao en dan zuidwaarts via Saboia. De weg (N123 en N266) zijn bijzonder slecht, vol gaten, maar gelukkig is er bijna geen ander verkeer zodat we meestal de hele weg kunnen gebruiken en zo de grootste kuilen kunnen omzeilen. Dat gaat met een gangetje van tussen de 20 en 50 km per uur. Bij een klein dorpje zien we een leuk plaatsje om te lunchen. We horen een bel klingelen en zien in de verte geiten. In de wei naast ons lopen kippen die er erg mooi uitzien en heerlijke tevreden geluidjes maken. Heet dat kakelende kippen ?

De weg blijft slecht, maar de omgeving maakt het meer dan goed. De mooie heuvels/bergen en de weg die er fraai doorheen slingert. De laatste 20 km (via de N267) gaat het ook serieus omhoog en omlaag. 3e versnelling omhoog en remmend op de motor in de 2e versnelling omlaag. Prima, dan hebben we alle tijd om het mooie landschap in ons op te nemen. Waarom ligt er hier een brede asfalt weg ? We komen maar zelden een auto tegen !! 

Rond 16:30 uur rijden we het kleine dorpje Alferce binnen, waar een fraaie gratis CP schijnt te zijn volgens de App van de NKC. Het witte dorpje ziet er fraai uit en via het eenrichting systeem komen we via kleine straatjes op een nieuwe CP. Het bovenste bestrate gedeelte telt slechts 4 plaatsen, maar naast de officiele plaatsen is een stuk gravel aangelegd en daar vinden we nog een ruime plaats achter een hollandse camper van een aardig ouder stel. We kunnen zelfs nog een uurtje buiten zitten. De max. temperatuur vandaag was 24 graden, helaas komt er rond 18:00 uur een wolk voor de zon en dan wordt het snel koeler

Donderdag 29 maart

Net na ons ontbijt komt er een toeterende bestelauto het terrein oprijden. Dat betekent meestal de bakker. We kopen een brood van wel 1,5 kilo. We denken dat we hier wel een week mee kunnen doen. Na een kop koffie gaan we op stap. In onze hand GPS staat een standaard wandelroute en dat lijkt ons wel wat. Tot onze verbazing gaat het karrespoor heel, heel steil omlaag. Het is al lang niet meer gebruikt, want er is duidelijk geen vers spoor te zien. Het is wel erg mooi en het voorjaar is heel duidelijk aanwezig. Er bloeit van alles en de vele vogels twitteren er vrolijk op los. We steken een asfalt weg over die we gisteren met de camper omhoog reden. Verder met dalen en we komen bij een mooi riviertje en enkele mooi geschilderde huisjes. Maar helaas we worden weer gestopt door een riviertje die duidelijk hoger dan normaal zijn water naar beneden duwt. We wikken en wegen, maar komen tot de conclusie dat omdraaien een betere optie is. Geen probleem het is een heel mooi pad en vanaf de andere kant zie je ook weer andere dingen.

Als we weer bij het asfalt aankomen nemen we die ook weer omhoog, want het spoor weer zo steil omhoog lijkt ons iets te heftig. Dus de langere weg dan maar. Op 3 km komen we precies 1 auto tegen. Net na 13 uur (Portugese zomertijd) = 14 uur Hollandse zomertijd, komen we weer in ons dorpje. Er is een cafetaria, waar we niemand binnen zien en dus lopen we door. Er is ook een heel klein levensmiddelen winkeltje dat meer op een klein pakhuis lijkt dan op een winkel, maar we kopen er niets, want onze voorraden zijn nog niet op. Koelkast en vriezer zijn nog tjokvol, na ons bezoek aan de supermarkt gisteren in Ourique. Verderop schijnt nog een bar te zijn en we kijken of we daar iemand zien zitten. 

Er zit inderdaad 1 werkman te eten en we vragen of er voor ons ook iets te eten is. We kunnen een menu krijgen die bestaat uit soep en brood met vlees en een drankje. Laat maar komen, we zien wel wat het wordt. Ik bestel een glas rode wijn en mijn lief krijgt een blikje Fanta. We nemen plaats aan de simpele formica tafeltjes. We kijken om ons heen en constateren dat hier de afgelopen 50 jaar weinig is veranderd. Maar het is schoon en het ziet er wel vriendelijk uit. De jonge bediende spreekt een klein beetje Engels en met onze mix van Spaans en Portugees komen we er aardig uit samen.

Binnen 5 minuten staat er een flinke kom soep gemaakt van pompoen en sperzie bonen op tafel. Ondanks dat deze niet helemaal warm is, smaakt het toch goed. Intussen loopt het zaakje aardig vol met mensen uit de buurt. De werkenden nemen een kleine koffie en de ouderen een biertje. Al snel komt ook ons broodje vlees. Heerlijk warm en erg mals, dus een prima hap eten. Ik neem nog een glas rode wijn, wat uit een 5 liter karton wordt getapt en als toetje nemen we een koffie. We moeten 9 hele euro's afrekenen. NEGEN euro voor dit heerlijke eten. Dat is 4,50 per persoon !! OK, de soep was niet warm genoeg en de ambiance was ook geen 10, maar met de hoeveelheid en de kwaliteit was niets mis. Op de rekening staat ook nog een bedrag van 1,67 euro BTW. Dat mogen ze ook nog afdragen en je vraagt je wederom af: hoe kan het ??

Het dorpje blijkt ook nog een leuk kerkje, maar vooral een heel mooi tegelwerk te hebben. Zie foto's. Rond 15 uur zijn we terug op onze CP.

Onze hollandse buurvrouw Hardy komt een Margriet bij ons brengen en we nodigen ze gelijk uit voor een aperitief. Een uur later is het al zo ver en we zitten gezellig te babbelen tot een uur of zes. Henk blijkt al ruim 80 jaar te zijn, maar ziet er nog zeer fit uit. Ze komen al 20 jaar in Portugal en kennen het land behoorlijk goed. We wisselen veel tips uit, maar lachen ook heel wat af met dit aardige stel. Ze hebben ook veel buiten Europa gereisd en vertellen er heel leuk over. Na de late warme lunch en de borrelnoten, besluiten we maar wat tapa's te maken met het brood wat we vanmorgen kochten. Leuke dag in en rond een aardig dorpje. Morgen Goede Vrijdag en we denken er over om hier maar t/m de Pasen te blijven staan. We zien wel. Het mooie van een camper is dat je iedere dag kunt besluiten: gaan we verder of blijven we nog een dag ? 

Vrijdag 30 maart

Begint met regen, maar geleidelijk wordt het beter en na de lunch trekken we de wandelschoenen weer aan voor een rondje over de verharde weg. Het gaat hier behoorlijk op en neer, maar we maken een mooi rondje en zien het dorpje beneden ons liggen. Een uur later zijn we er terug en drinken een kop koffie in een alternatief cafeetje aan het begin van het dorp. We vragen of we er morgen ook wat kunnen eten en het antwoord is ja. Deze avond maken we rijst met paprika en stukjes ham van het zwarte varken uit Ourique, wat we vorige week kochten op het 3 daagse festival.

Zaterdag 31 maart

Prachtig weer en volop zon. We zijn wat aan de late kant en ontbijten pas 09:30 Portugese tijd. We hebben een leuk telefoongesprek met onze buren en kletsen weer even gezellig bij. Rond 11:30 trekken we de wandelschoenen weer aan en zoeken weer een mooi pad. De bomen hangen vol met citroenen en hier en daar ook mandarijnen. Wanneer worden die eigenlijk geoogst vragen we ons af. Worden ze nog wel geoogst of is het niet (meer) rendabel ? We weten het niet. Kan iemand het ons vertellen misschien ?? We dalen weer af langs een karrenspoor van 320 naar 160 meter hoogte over een afstand van ca. 4 km. Soms gaat het even vlak of zelfs weer een beetje omhoog, maar meestal stijl naar beneden. Omdat er veel losse stenen liggen moet je behoedzaam lopen met kleine pasjes, anders glij je uit, maar de uitzichten zijn geweldig. Op de verharde weg aangekomen kunnen we weer geleidelijk omhoog teruglopen, zodat we een rondje zouden kunnen lopen, maar dat is wat saaier en dus keren we om en gaan de zelfde route terug. Dat betekent wel zweten en af en toe rusten, maar dat hebben we er graag voor over.

Rond 13: 30 zijn we weer terug en frissen ons wat op om vervolgens naar het hippie restaurantje te gaan. We eten er een rijst en bonen schotel, die verder niet de moeite is om er over uit te weiden. Ze zijn allemaal heel aardig, maar vooral mijn lief vindt het maar zeer matig. Ik eet uit beleefdheid mijn bord leeg, want het is niet vies. We raken aan de praat met een aardig meisje die we gisteren ook zagen. Zij is op 8 jarige leeftijd met haar ouders uit Brazilie gekomen en spreekt ook goed Engels. Ze proberen vooral feestjes te organiseren en er komt regelmatig een bandje spelen. Ook gisteravond was dat het geval. Dat zagen we gisteren al, maar aanvang 22:00 uur vonden we wat aan de late kant. We nemen nog een kop koffie met melk en rekenen 16,50 euro af. Dat was inclusief een fles van 1,5 liter water en een goed glas rode wijn. Of er een verdien model in zit wagen we te betwijfelen, maar wie weet handelen ze er nog wat bij !?

We lopen toch nog even bij het winkeltje binnen. niet omdat we iets nodig hebben, maar omdat we nieuwsschierig zijn wat er te koop is. Tot onze stomme verbazing zitten er 4 mannen fanatiek te kaarten en er staan ook nog wat mannen mee te kijken. Allen zijn zeker de 70 gepasseerd en we genieten van het heerlijke tafreeltje terwijl we de winkel bekijken. Veel schoonmaak middelen, diverse potten met bonen en nog wat huishoudelijke artikelen. We kopen een fles lokale wijn omdat we na al ons rondkijken toch iets willen besteden. Een van de kaartkijkende mannen scheurt zich los van het blijkbaar spannende spel en rekent met ons af. Weer een heerlijke ervaring rijker.