Zondag 25 maart begint met regenbuitjes, maar in de loop van de morgen wordt het steeds beter. We zijn nog wat van slag door alle verschillende tijden. Portugal loopt net als de GB een uur uit de pas met de rest van Europa. Dan is vannacht ook de tijd nog een uur vooruit gegaan en dat maakt het wel wat verwarrend. De klok op mijn telefoon past zich automatisch aan, maar is dat dan de tijd van Nederland of de Portugeesche tijd ? Gelukkig zit er op die zelfde telefoon ook een wereldklok en zien we precies waar het hoe laat is. Wel zo makkelijk.

Rond 12 uur vertrekken we voor een mooie wandeling naar Castro da Cola. Het is een gehucht ca. 6 km van hier. Eerst via het inmiddels bij ons bekende karrespoor naar een ander gehucht Fernao Vaz, 10 huisjes en een cafeetje. Daar lopen via een asfalt weggetje nog 4 km naar Castro da Cola. De weg loopt op en neer en slingert zich door de mooie heuvels, waar we inmiddels een beetje verliefd op zijn geworden. Hier en daar een ooievaarsnest met soms klepperende bewoners. Blijft een mooi gezicht om te zien. 

Verder zien we kippen, varkens, schapen, koeien, paarden en geiten. Alles loopt nog lekker buiten hier. Geen megastal te bekennen, eigenlijk zien we maar zelden een stal groter dan een huis. Heerlijk om te zien al dat vrij lopende vee. De levensstandaard zal hier in de heuvels wel wat achter lopen op de meer stedelijke gebieden, maar de mensen zien er niet ongelukkig uit. Iedereen groet heel vriendelijk en zelfs vanuit passerende auto's wordt bijna altijd gegroet.

Wij genieten van de zon en de mooie wolkenluchten en natuurlijk al het dierenleven om ons heen, want er zijn ook allerlei soorten vogels om ons heen en je proeft duidelijk het voorjaar in de lucht. Na een uur stevig wandelen bereiken we ons doel voor vandaag. Castro da Cola is bekend van zijn archeologische opgravingen. In een straal van ca. 10 km zijn eind jaren 50 en begin zestiger jaren van de vorige eeuw zo'n 15 historische sites blootgelegd daterend uit de Steentijd tot de Romeinse tijd. Meer ga ik er niet over schrijven, want als ik heel eerlijk ben dan moet ik zeggen dat het mij maar matig interesseerd. Sorry Richard, maar wat hopen stenen en muurtjes kunnen mij niet in vervoering brengen. 

Wat mij wel interesseert is het restaurant wat zich hier ook bevindt en wat zeer goed bekend staat in de omgeving. We komen binnen en worden hartelijk verwelkomd door de gastvrije vrouwelijke bediening. We krijgen een mooi plaatsje aan het raam in de serre en met uitzicht op de ruïnes. Kijk zo kun je er ook van genieten, is mijn idee. Ben ik een cultuurbarbaar ?? Die kans is aanwezig, maar ik compenseer dat door me regelmatig tegoed te doen aan streekgerechten en dat is volgens mij ook cultuur, toch ?

Mijn tafeldame neemt lamsvleesschotel en voor mij wordt het Kabeljauw in een terrine. Het restaurant serveert alleen traditionele gerechten uit de streek en dat is genieten. Ons beider eten is gedompeld in bouilion met brood. Groenten zien we niet, maar het smaakt verrukkelijk. De fles witte wijn glijdt soepel mee naar binnen bij deze verrassend mooie gerechten. Olijven als voorgerecht en een lekker stukje amandelcake en pudding als toetje. We nemen nog een heerlijk kopje koffie na en rekenen 46,10 euro af. Het was voor hollandse begrippen een sjiek restaurant, met mooi gedekte tafels en veel bestek. Zeker iets om voor terug te komen.

Dan natuurlijk even langs de opgravingen. Mijn aandacht wordt echter getrokken door een kudde bruine koeien die er zo mooi natuurlijk uitzien. Maar we lopen langs een gebouwtje wat een soort informatie centrum zou kunnen zijn. Geen enkele tekst of bordje wat ook maar enigszins in die richting wijst, maar als we er langs lopen wordt mijn lief door een dametje naar binnen gepraat. Ik loop al 100 meter verder richting de koeien, dus gebaren we, zodat we weten waar we elkaar kunnen vinden.

De koeien staan en liggen heerlijk te herkauwen in het zondagmiddag zonnetje. Diverse kalfjes en kalveren van verschillende leeftijden liggen er gelukkig bij. Ik loop zeer voorzichtig om ze niet te doen schrikken en maak een reeks foto's. Zo hebben koeien er waarschijnlijk vroeger altijd uitgezien. Grappig is dat er 1 bruin paard tussen staat, die zich prima op z'n gemak lijkt te voelen tussen deze kudde koeien. Na 20 minuten loop ik ook richting gebouwtje en vindt een lichtelijk opgewonden vrouw die historisch is bijgepraat door de zeer gebrekkig engels sprekende Portugeesche dame. Toch knap dan, vindt ik, dat ze er zoveel van heeft begrepen. Nu nog onthouden. Jullie kunnen het op internet opzoeken als je nieuwsgierigheid is gewekt !!

Samen lopen we nog een kwartiertje door de stenen muren op de heuvel en beginnen dan weer aan de terugweg. 

We zijn rond 5 uur Portugeesche tijd terug en kijken terug op een mooie wandeling, een heerlijke maaltijd en prima weertje. Bij aankomst op de camping zien we eigenaar Menno, die altijd wel een klusje heeft te doen. We vertellen hem dat we morgen of dinsdag willen vertrekken, maar hij haalt ons over om tot woensdag te blijven, want zegt hij 15 dagen, is 12 dagen betalen. Kijk dat is nog eens service !! Ja en aangezien het weer zich ook prima laat aanzien, waarom niet ? We zijn nog lang niet uitgekeken hier in deze mooie streek. Maar er is natuurlijk meer te zien in Portugal en dus willen we ook wel weer een keer verder. Wel hopen we hier nog terug te komen op deze mooie camping in dit mooie stukje Portugal. Laten we hopen dat het nog maar lang authentiek mag blijven.