De wind is vannacht aardig aangewakkerd en met 270 graden zee om ons heen op deze landtong is dat een koude bedoening, dus vertrekken we na het ontbijt. Via een pontje steken we de rivierarm over naar Waterford. Naast ons stapt een man uit en begint een praatje met ons. Als de ferryman komt afrekenen pakt hij zijn knipkaart en laat voor ons ook knippen. We zijn te verbaast om te protesteren. Zo maar even 12 euro kado krigen, heb ik nog niet eerder meegemaakt in mijn leven.

Ineke geeft de man 2 repen hollandse chocolade en we raken nu pas echt aan de praat. Blijkt dat hij nog steeds hollandse contacten heeft met mensen die vroeger hier voor de haringhandel (of visserij) kwamen. Hij noemt vlot wat hollandse namen op en voor we er erg in hebben zijn we aan de overkant. De beste man praat rustig door en aangezien wij vooraan staan kan er verder geen auto van de pont af. Niemand toetert of lijkt ongeduldig en pas als de pontbaas een beetje begint aan te dringen stapt hij in, stelt eerst zijn vrouw nog even voor en rijdt dan pas weg. Wat een bijzondere ervaring.

Waterford blijkt een hele aardige stad te zijn en via de NKC app komen we op een parking waar we voor 3,60 euro tot morgen 09:30 uur kunnen blijven staan. Vrouwlief gaat uitgebreid het Medieval museum bezoeken,want dit schijnt de oudste stad van Ierland te zijn en gesticht door de Vikingen.

Die oude Vikingen toch. Die jongens zaten ook overal !! Ik wandel intussen een rondje door het leuke stadje en geniet van het mooie weer. Ja we zitten echt in Ierland. Al bijna een week mooi en warm weer, wie had dat gedacht ?

Na een dikke 1,5 uur ga ik toch maar eens kijken waar mijn lief blijft. Ze is nog niet op de afgesproken plaats en als ze er een half uur later nog niet is , ga ik toch maar eens informeren bij de bali. Er blijkt net een rondleiding te eindigen en samen met een van de vrijwilligers gaan we op zoek naar haar. Na 10 minuten vinden we haar al lezend op een bankje. Samen lopen we ook nog een rondje door de stad en drinken in een kleine pub een biertje. Voor mij een Guiness en dat is lang geleden, maar smaakt me nog steeds prima.

Als we terug zijn bij de camper, besluiten we om niet hier te blijven staan, want het ziet er niet gezellig uit op deze Parking en dus rijden we richting het westen. Clonmel is onze eerste grote plaats. Veel industrie, dus snel verder. Vanuit hier pakken we weer een klein weggetje schuin naar boven. Dit is de R688 en die brengt ons naar de ruines van het kasteel van Cashel. Op de parking voor de ruines staan we een stuk beter dan in Waterford en dus overnachten we hier. Het avond licht is erg mooi en we genieten van een wijntje met het kasteel als decor.