Van Meenlaragh naar Carrick a Rede Rope Bridge (bij het dorpje Ballintoy) 182 km

We vertrekken laat voor ons doen, want we zijn nog wat loom na de mooie dag van gisteren. Eerst even langs de Sanizuil om potje en grijswater te legen. Dan weer de heuvel op en de R257 brengt ons weer terug op de N56. We rijden langs de mooie Ballynes Bay en zien Tory Island langzaam in de verte verdwijnen. Mooie herinneringen aan dit kleine, maar aparte eiland.

De N56 brengt ons tot in Letterkenny. Via N14 en N13 en A2 komen we in Londonderry en Limavady. Ook hier blijven we de A2 volgen naar Coleraine, Portrush en Bushmills. Denk bij A2 niet aan Autobaan met 4 rijstroken, nee, het zijn voornamelijk smalle kronkelige weggetjes die al 1000 jaar geleden als karrespoor zijn ontstaan. Het verschil met nu is dat er asfalt op ligt. Rond een grotere plaats wil de weg wel eens even wat breder zijn, maar dat is meestal snel weer voorbij. Inderdaad, de oplettende lezer heeft het goed opgemerkt: intussen zijn we in Noord Ierland aangekomen.

Net voor Londonderry is de grens, maar geen duidelijke aanduiding en geen controle of ambtenaar gezien. Wel wordt alles wat rommeliger en minder lieflijk. Veel hoge hekken en meer drukte, maar verder merken we niet zoveel verschil. Voorbij Bushmills komt een natuurfenomeen: the "Giant's Causeway". Dit kun je het beste even Googlen, want het is zeer de moeite waard. Wij parkeren de camper op een aangewezen plaats. Twee aardige parkeerwachten vertellen ons waar we kunnen gaan staan en wijzen ons er op dat we bij de hoofdingang kunnen betalen. 

Omdat ons niet gelijk duidelijk is waar we precies moeten betalen, we zijn via de enige ingang binnengekomen en daar zagen we alleen een pub. Ik vraag het aan een taxichauffeur, die in het zonnetje zit te wachten op klanten. Hij kijkt me zeer verbaast aan als ik vraag waar we moeten betalen. "Betalen" ?

"Je kunt vrij rondlopen en vrij uitrijden". "Waar wil je voor betalen", vraagt hij aan mij ? Wel, dan gaan we eerst maar eens lopen en zien later wel verder. Lief is er niet gerust op. "Straks hebben we een bekeuring", zegt ze. "We zien wel" zeg ik.

Op aanraden van de taximan nemen we de bovenlangs route en klimmen zo naar flinke hoogte. Het uitzicht is geweldig en na een kwartier lopen zien we onder ons een bekend plaatje. Het lijkt wel op de "Preekstoel" in Noorwegen, waar we vorig jaar juni waren. Veel mensen die over de beroemde rotsformatie heen krioelen. Wij kunnen halverwege afdalen via een trap van 162 treden en nog een stuk gravel, maar we lopen eerst door naar het hoogste punt op de kliffen. Hier staan we op ca. 120 meter boven de kolkende zee. Waanzinnig mooie uitzichten en dat weer he !! Wat boffen we met het weer en de temperatuur van ruim 20 graden. Weinig wind en dus een ideale dag om dit te doen en zo optimaal te kunnen beleven.

De terugweg gaat via het eerder genoemde pad naar beneden en zo komen we rond 18:30 uur bij de beroemde "stepstones" aan. Het is inmiddels al wat minder druk en zo kunnen we ongehinderd lekker rondlopen en foto's maken. Er rijdt ook een shuttle bus, maar wij lopen lekker terug en rond 19 uur zijn we weer bij de camper. Zonder enig probleem rijden we de Parking af en het is ons nog steeds niet duidelijk waarom ons verteld werd dat we 11,50 Eng. pond per persoon moesten gaan betalen. Misschien om het bezoekerscentrum te betreden en de shuttlebus misschien ?

Terug naar de A2 en zo komen we bij de volgende attractie: de "Carrick a Rede Rope Bridge". Dit is een touw brug van 30 meter die door vissers is geplaats tussen het vaste land en een klein eilandje. Vroeger leefde het halve dorp van de zalm en zo konden ze beter bij het eiland komen. Dit is ook onze CP voor vannacht en als de zon bijna onder is loop ik de 800 meter gravelpad naar de brug. Het licht in de ondergaande zon is erg mooi en ik maak vele foto's. Lief was moe en al naar bed. Ze zal het met de foto's moeten doen, maar ze heeft wel wat gemist. 

Slechts 1 andere fotograaf heb ik gezien, verder was ik helemaal alleen, terwijl het hier overdag erg druk kan zijn. Ook nu weer geld gespaard, want overdag kun je 8 euro p.p.betalen om dit pad te mogen lopen. Uiteraard mag je dan ook over de brug. Deze was nu afgesloten met een stevig hek. Lanzaam en genietend loop ik terug naar onze camper. Net voor 23:00 uur ben ik terug. Het is nog steeds niet helemaal donker en in de verte zie ik achter het eiland Rathlin ook de bergen van Schotland liggen. O.a. de door Paul McCarthy bezongen "Mull of Kintyre" zie ik duidelijk liggen. Wat zal het zijn ? ik denk ca. 20 km en aan de horizon zie ik een Ferryboot. Dat zal wel de verbinding Campbeltown (Schotland) naar Ballycastle (Noord Ierland) zijn denk ik.

Weer een dag met een gouden randje.